Uzasadnienie uchwały przedstawił radnym wicestarosta Andrzej Guzik, który pogratulował społeczności szkolnej decyzji o wyborze patrona.

- Propozycja nadania imienia Rotmistrza Witolda Pileckiego, jednego z największych bohaterów polskich zmagań o niepodległość szkołom  wchodzących w skład Zespołu Szkół w Iwoniczu jest krokiem ze wszech miar zasadnym i jednocześnie wyrazem troski, tak rodziców jak i nauczycieli o właściwy profil wychowania młodego pokolenia. Rotmistrz Pilecki, uosabiając takie wartości jak wiara, honor, miłość Ojczyzny, gotowość do poświęceń, troska o rodzinę i środowisko lokalne pozostaje źródłem inspiracji i wzorem do naśladowania, nie tylko dla społeczności szkolnej, ale także dla wszystkich mieszkańców powiatu krośnieńskiego - powiedział wicestarosta Andrzej Guzik

Ustanowieniem patrona iwonickich szkół w osobie Witolda Pileckiego samorząd powiatu po raz kolejny podkreśla znaczenie działań służących odkłamywaniu historii i budowaniu świadomości społecznej, w której bohaterowie skazani przez system komunistyczny na niepamięć mają zapewnione godne miejsce – podkreśla A.Guzik

***

Witold Pilecki urodził się 13 maja 1901 roku w Ołońcu, w północnej Rosji. Pochodził z rodziny szlacheckiej o silnych tradycjach niepodległościowych. W latach 1918-1921 służył w Wojsku Polskim. Walczył podczas wojny z bolszewikami. Brał udział w bitwie warszawskiej i  w wyzwalaniu Wilna. Dwukrotnie odznaczono go Krzyżem Walecznych. Po wojnie  zdemobilizowany.
W latach dwudziestych stał się właścicielem majątku Sukurcze, niedaleko Lidy. W 1931 roku Witold Pilecki zawarł związek małżeński z Marią Ostrowską.

W sierpniu 1939 został ponownie zmobilizowany. Walczył w wojnie obronnej jako dowódca plutonu. W połowie października 1939 roku rozwiązał swój oddział i przeszedł do konspiracji. Po dotarciu do Warszawy włączył się w organizację, powołanej 9 listopada 1939 roku konspiracyjnej organizacji - Tajnej Armii Polskiej. W 1940 roku przedstawił swoim przełożonym plan przedostania się do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz celem zebrania informacji wywiadowczych na temat jego funkcjonowania i zorganizowania ruchu oporu. Do obozu trafił w nocy z 21 na 22 września 1940 roku, po tym jak podczas łapanki pozwolił się aresztować. Zorganizowanej przez siebie strukturze, nazwanej Związkiem Organizacji Wojskowej wyznaczył cele: podtrzymywanie współwięźniów na duchu, przekazywanie im wiadomości z zewnątrz obozu, przygotowywanie się do opanowania obozu. Witold Pilecki opracowywał pierwsze sprawozdania o ludobójstwie w Auschwitz,  przesyłane następnie do dowództwa w Warszawie i dalej na Zachód. Końcem kwietnia 1943 zdołał uciec z obozu. 11 listopada 1943 roku Witold Pilecki został awansowany do stopnia rotmistrza. W latach 1943 - 1944 był żołnierzem Armii Krajowej, brał udział w powstaniu warszawskim. W latach 1944-1945 przebywał w niewoli niemieckiej. Po wyzwoleniu obozu walczył w 2 Korpusie Polskim we Włoszech. W październiku 1945,  na rozkaz gen. Władysława Andersa wrócił do Polski, by prowadzić działalność wywiadowczą na rzecz 2 Korpusu. Jesienią 1945 roku zorganizował strukturę wywiadowczą i rozpoczął zbieranie informacji wywiadowczych o sytuacji w Polsce, w tym o żołnierzach AK i 2 Korpusu, którzy byli więzieni  w obozach NKWD i deportowani przez Sowietów na Syberię. Nie zareagował na rozkaz Andersa polecający mu opuszczenie Polski, w związku z zagrożeniem aresztowaniem. W maju 1947 został aresztowany. Podczas śledztwa był torturowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. W marcu 1948 rozpoczął się proces tzw. "grupy Witolda". Rotmistrz Pilecki został oskarżony o: nielegalne przekroczenie granicy, posługiwanie się fałszywymi dokumentami, nielegalne posiadanie broni palnej, prowadzenie działalności szpiegowskiej, przygotowywanie zamachu na wyższych funkcjonariuszy MBP. Zarzut o przygotowywanie zamachu stanowczo odrzucił. Do pozostałych zarzutów przyznał się. 15 maja 1948 roku rotmistrz Witold Pilecki został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 25 maja 1948 roku. Jego miejsce pochówku nie jest znane. Zwłoki zakopano prawdopodobnie na wysypisku śmieci, gdzie potajemnie chowano ofiary UB. Pozostawił żonę, córkę i syna.

W 1978 roku, w książce "Six Faces of Courage", („Sześć twarzy odwagi”), historyk brytyjski, prof.  Michael Foot zaliczył Pileckiego do sześciu najodważniejszych ludzi ruchu oporu podczas II wojny światowej. W 1990 roku nastąpiło unieważnienie wyroku w sprawie Witolda Pileckiego. W 1995 roku Witold Pilecki odznaczony został pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2006 roku prezydent Lech Kaczyński przyznał Rotmistrzowi pośmiertnie Order Orła Białego. W maju 2008 Senat RP podjął uchwałę w sprawie przywrócenia pamięci zbiorowej Polaków bohaterskiej postaci rotmistrza Witolda Pileckiego.

Obecnie trwają starania na forum Parlamentu Europejskiego, aby dzień śmierci Rotmistrza ustanowić Międzynarodowym Dniem Bohaterów Walki z Totalitaryzmem.

Ewa Bukowiecka