Zaczął komponować i koncertować mając lat siedem. Zdobył w Warszawie rozgłos "cudownego dziecka".
Dalsza kariera pianistyczna i kompozytorska Fryderyka Chopina rozwijała się pod czujnym okiem profesora teorii muzyki i kompozycji Józefa Elsnera w Konserwatorium Warszawskim.

2 XI 1830 roku Chopin opuścił Polskę na zawsze, wyjechał do Paryża. Podczas pierwszego paryskiego koncertu odniósł ogromny sukces, słuchała go cała muzyczna elita Paryża.

Jego żywy i bystry umysł, wyostrzony zmysł obserwacji, humor, dystyngowane maniery, gra i muzyka skoncentrowana na utworach fortepianowych, były atrakcją paryskich salonów. Poza bywaniem na salonach i koncertami, Chopin zajmował się w Paryżu udzielaniem lekcji i komponowaniem utworów. Utrzymywał także przyjazne kontakty z wybitnymi muzykami europejskimi przebywającymi w Paryżu m.in. z Lisztem, Bellinim, Rossinim, z wydawcami, krytykami jak również z całą emigracją polską.

W 1836 roku poznał George Sand, która wywarła duży wpływ na życie kompozytora. Od 1839 roku stan chorego na gruźlicę Chopina pogarszał się z każdym rokiem. Ostatni publiczny koncert odbył się w Londynie, na rok przed śmiercią.

Zmarł 17 X 1849 roku. Pochowany został na cmentarzu Pere Lachaise, a serce zgodnie z wolą rodziny przewieziono do Warszawy i znajduje się w kościele Świętego Krzyża.

To niesamowite, że mimo upływu tylu lat od śmierci Chopina, artysta nadal jest twórcą uniwersalnym, a jego muzyka potrafi pokonać każdą granicę.

Jarosław Iwaszkiewicz powiedział: "Ta muzyka żyje z nami i walczy z nami. Jest tęczowym mostem między Polską, a światem."

Małgorzata Patla
Foto: KBP