Ignacy Jan Paderewski przyszedł na świat we wsi Kuryłówka na Podolu. Wcześnie stracił matkę i jego wychowaniem zajął się ojciec, który odkrył u syna talent muzyczny i wysłał go na edukację do Warszawy. Dalsze studia muzyczne odbywał w Berlinie i Wiedniu. Tam też zadebiutował własnym recitalem i odniósł sukces. Wyjechał do Paryża, gdzie serią koncertów zdobył rozgłos i popularność. Pełnię tryumfu odniósł jednak Paderewski dzięki koncertom w Stanach Zjednoczonych. Mimo kariery muzycznej przez cały czas był orędownikiem sprawy polskiej. Wraz z Henrykiem Sienkiewiczem organizował Komitet Pomocy Polskim Ofiarom Wojny w Vevey oraz Polski Komitet Ratunkowy w Londynie. W 1917 roku zaangażował się w prace Komitetu Narodowego Polskiego jako jego delegat w USA. Wkrótce przybył do Polski. Mowa, jaką wygłosił 27 grudnia 1918 r. z balkonu hotelu „Bazar” w Poznaniu do tłumu wiwatujących na jego cześć ludzi stała się sygnałem do wybuchu powstania wielkopolskiego.
Sprawując od 1919 roku urząd premiera i ministra spraw zagranicznych, uczestniczył w konferencji pokojowej w Paryżu i w imieniu Polski podpisał traktat wersalski. Pod koniec 1921 r. zrezygnował z czynnego udziału w życiu politycznym i wznowił karierę muzyczną. Wrócił do Stanów Zjednoczonych, gdzie wygłaszał liczne przemówienia radiowe, których cel był zawsze jeden: niesienie pomocy ojczyźnie. Zmarł w Nowym Jorku, jego ciało spoczywa na cmentarzu Arlington w Waszyngtonie.
Wystawka będzie czynna przez cały czerwiec.
Małgorzata Patla