Ewa Lipska debiutowała w 1961 roku w „Gazecie Krakowskiej”. Swój pierwszy wiersz, jak wspominała, napisała na szkolny konkurs literacki. Wierna poezji pozostała przez całe życie, choć wydawało jej się na początku, że to „choroba młodości”.

Zapytana po co pisze się wiersze, mówiła: (…) z potrzeby podzielenia się z kimś jeszcze własnymi rozmyślaniami na temat życia, egzystencji, czasu w którym się żyje…
Poetka często podkreśla, że nie lubi komentować swoich wierszy. – To zbyteczne. Jeżeli wiersz wymaga komentarza, znaczy, że coś nie jest w porządku, wolę spontaniczną rozmowę. – Samo pisanie jest swego rodzaju iskrzeniem – mówiła na spotkaniu. – Cały urok pisania w tym, że nie można tego opisać. Nie jest ważne, co piszący miał na myśli, ale co czytelnika porusza, na ile wiersz prowokuje w nim własne rozmyślania.

Ewa Lipska mieszka w Krakowie, ale wiele lat spędziła w Wiedniu, kierując m.in. Instytutem Kultury Polskiej. Jej austriackie doświadczenia znajdują odzwierciedlenie w twórczości. – Z takiego miejsca nie da się wyjechać –  podkreślała. To w Wiedniu powołała do życia „Panią Schubert”, tytułową bohaterkę ostatniego tomiku wydanego 19 kwietnia przez Wydawnictwo Literackie pt. „Droga Pani Schubert”.

Lipska jest również autorką tekstów piosenek, m.in. dla Anny Szałapak, Grzegorza Turnaua, zespołów „Skaldowie” i „Wawele”. Ale, jak mówi, tekstem piosenki rządzą inne prawa niż w przypadku wierszy, dlatego jest to dla niej rodzaj zabawy, choć wiersze śpiewane to pierwszy krok do polubienia poezji – mówiła.

Poetka wspominała również swoje pierwsze mieszkanie przy ul. Krupniczej w Krakowie i spotkania z innymi poetami, m. in. Tadeuszem Różewiczem i Julianem Przybosiem. Mając osiemnaście lat poznała również Wisławę Szymborską, z którą przyjaźniła się przez całe życie Noblistki. Niezwykle ważne były dla niej również spotkania ze Stanisławem Lemem, z którego rodziną utrzymuje kontakty do dzisiaj.

Jest przekonana, że poezja jest ponadczasowa. – Przeżyłam kilka pogrzebów poezji, ale za każdym razem spotykałam ją za rogiem – mówiła pytana o przyszłość wierszy. W wierszach Ewy Lipskiej często pojawia się motyw śmierci i miłości, ta ostatnia – szeroko rozumiana, jak podkreślała, jest ponad wszystkim – jest nierdzewna, nie ulega korozji. Poetka zapytana przez młodzież, jakie ma hobby, wymienia czytanie – to ono powoduje, ze mamy większy zasób słów, co może pomóc w różnych sytuacjach, mówiła do młodych ludzi. Niezwykle sympatyczna była rozmowa studentów Uniwersytetu Rzeszowskiego, którzy specjalnie przyjechali do Krosna, żeby spotkać się z poetką.

W 2009 roku Lipska wydała powieść „Sefer”, a obecnie przymierza się do sztuki teatralnej. – Warto zmierzyć się z innymi rodzajami sztuki, choćby dlatego, że nie wszystko można powiedzieć przy pomocy wiersza – mówiła.

Do tej pory ukazało się około 40 obcojęzycznych wyborów wierszy Ewy Lipskiej m.in. w języku niemieckim, angielskim, francuskim, duńskim, holenderski, czeskim, słowackim, węgierskim, bułgarskim, albańskim, serbskim, szwedzkim, hebrajskim, katalońskim i hiszpańskim. Jest również laureatką wielu prestiżowych nagród literackich. Jej utwory znajdują się w podręcznikach szkolnych, choć poetka zdecydowania jest przeciwna sposobom interpretacji wierszy, których uczy szkoła. – Każdy z nas ustosunkowuje się do teksu subiektywnie i żadne klucze nie mają zastosowania.

Spotkanie z Ewą Lipską odbyło się w ramach Międzynarodowego Dnia Książki i Praw Autorskich, który na całym świecie obchodzony jest właśnie 23 kwietnia jako doroczne święto organizowane w celu promocji czytelnictwa, edytorstwa i ochrony własności intelektualnej za pomocą praw autorskich.

Monika Machowicz
Foto: kbp