Artysta urodził się w 1965 roku w Tuchowie. Jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Zajmuje się grafiką i fotografią artystyczną – specjalizuje się w aktach kobiecych. Mieszka i pracuje w Krakowie.
Jest autorem książki „Kamień wawelski?” (wyd. Castor, Kraków 1992 r.), przygotował inscenizację teatralną „Kamień, światło, dźwięk” wystawioną w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie w 1992 r.
Wydał albumy fotograficzne:
- „Kraków” (wyd. Sepia Collection, Kraków 2001),
- „Akt” (wyd. Bosz, Olszanica 2003),
- „Kraków” ( wyd. Art Partner, Kraków 2003),
- „Akt 2” (wyd. Bosz, Olszanica 2006).
Wielokrotnie wystawiał indywidualnie swoje prace. Bierze udział w wystawach zbiorowych w kraju i za granicą
Wacław Wantuch ciało kobiety traktuje podobnie jak rzeźbiarz glinę, z której tworzy niezwykłe kształty, bowiem akty w wykonaniu Wantucha często przybierają formy abstrakcyjne. Pomimo niezwykłych póz, jakie przybierają modelki, ciało kobiece nie traci nic ze zmysłowości i atrakcyjności.
Nie wiem, czy w sztukach plastycznych jest "kryterium pleców", czy w ogóle istnieje jakiś - dajmy na to - czeladniczy egzamin, na którym uczeń ma "zrobić plecy" - i jak je zrobi, to znaczy, że coś umie. Ale przyjrzyjcie się - nie omijając, ma się rozumieć, innych ujęć - jak Wantuch fotografuje plecy, a pojmiecie jak wiele on umie i wiele widzi.
Jak oświetlona jego obiektywem płaszczyzna pleców niebywale bywa zmysłowa i zarazem nierealna, realistyczna i abstrakcyjna, symboliczna i werystyczna. Jeśli istnieje fotografia esencji nagości, fotografia nagości samej w sobie, to jest to fotografia damskich pleców przez tego autora uczyniona - napisał Jerzy Pilch.
(bwa)
