Niestety, leczenie nie odniosło żądanego efektu, a choroba w szybkim tempie postępuje. Dla tej kobiety nie ma już skutecznych środków farmakologicznych. Po pęknięciu lewego płuca pojawiła się niewydolność oddechowa, w związku z czym musi nawet w domu korzystać z tlenu.

Jedynym ratunkiem jest przeszczep płuca. W Polsce ten przeszczep jest bardzo rzadko wykonywany, dlatego też poszukiwane są fundusze na transplantację w Wiedniu, gdzie takie operacje wykonywane są bardzo często. Dzięki temu czas oczekiwania na odpowiedniego dawcę będzie krótszy. Mankamentem operacji jest jej cena – 100 tysięcy euro.

Historia pani Renaty jest niestety historią, która może spotkać każdego z nas. Czy jesteśmy w stanie wyobrazić sobie, jak bardzo pragnęlibyśmy pomocy?

Polska transplantologia cały czas się rozwija. Coraz częściej wykonywane są przeszczepy serca, nerek, trzustki czy wątroby. Wciąż dość rzadko wykonywane są przeszczepy płuc. Co ciekawe, wiele osób nawet nie słyszało o tym, że jest to możliwe.

Głównym problemem transplantologii w Polsce jest brak dawców. A przecież nie kosztuje nas to wiele. Aby wyrazić zgodę na pośmiertne oddanie swych organów wystarczy wypełnić odpowiednią deklarację o nazwie „oświadczenie woli”, którą możemy odnaleźć na licznych portalach, zajmujących się przeszczepami. W przypadku  oddania krwi wystarczy zgłosić się do punktu krwiodawstwa w naszym mieście, natomiast gdy chcemy oddać szpik trzeba zgłosić się do odpowiedniej fundacji i wypełnić akt zgłoszeniowy.

Polskie społeczeństwo niekiedy obawia się tego szlachetnego gestu z przyczyn mentalnych czy też religijnych. Lecz te sfery życia również przemawiają za tym, aby pomagać innym. Przecież liczne religie wyraziły swoją aprobatę wobec przekazywania organów; między innymi swoją aprobatę wyraził kościół katolicki popierając tę ideę. Sam Jan Paweł II w swej encyklice Evangelium Vitae wyraził swoją pozytywna opinię, cytuję: Oprócz faktów powszechnie znanych, istnieje jeszcze heroizm dnia codziennego, na który składają się małe lub wielkie gesty bezinteresowności, umacniając autentyczną kulturę życia. Pośród tych gestów na szczególne uznanie zasługuje oddawanie organów, zgodnie z wymogami etyki, w celu ratowania zdrowia, a nawet życia chorym, pozbawionym niekiedy wszelkiej nadziei.

Ja również bardzo gorąco popieram tę akcję, ponieważ nigdy nie wiadomo kiedy to my będziemy w podobnej sytuacji. Być może kiedyś będzie nam potrzebna pomoc innych – niekiedy zupełnie obcych nam ludzi.