Fragment okładki książki Jarosława Mikołajewskiego "Dolce vita". Fot. mat. promocyjne

Wydał jedenaście tomów poetyckich - w tym zbiór wierszy pod tytułem "Zbite szklanki" (2010), za który został uhonorowany Nagrodą Literacką m.st. Warszawy. Jest ponadto laureatem nagród literackich imienia: Kazimiery Iłłakowiczówny, Świętego Brata Alberta, Barbary Sadowskiej, oraz Nagrody Nowej Okolicy Poetów. Otrzymał też nominację do Nagrody Literackiej "Nike" za książkę pt. "Rzymska komedia" (2011). Ostatni zbiór pt. "Na wdechu" ukazał się w 2012 r.

Jarosław Mikołajewski, Fot. Elżbieta Lempp

Tłumaczył m.in. utwory Dantego, Petrarki, Michała Anioła, Leopardiego i Pasoliniego. Opracował również antologię poezji włoskiej dwudziestego wieku "Radość rozbitków".

Najnowszy zbiór tłumaczeń - wydany w październiku 2013 r. - to zbiór wierszy Giuseppe Ungarettiego - "Dzień po dniu". Pisze i tłumaczy również książki dla dzieci. W latach 2006-2012 był dyrektorem Instytutu Polskiego w Rzymie.

W samym środku rozważań i sądów, jakie Mikołajewski wydaje o świecie, jest poszukiwanie człowieczeństwa i dociekanie jego praw do szczęścia, więcej, walka o nie - pisze Julia Hartwig.

Pod względem bogactwa uczuć ostatnie tomy Mikołajewskiego przewyższają dokonania innych dzisiejszych poetów. Obok radości życia znajdujemy przeczucia śmierci - każdy nieomal wiersz przebiega przez całą skalę nastrojów od radosnego witalizmu do rozpaczliwej melancholii. To wskrzeszenie tradycji wielkiej liryki (…) . Poeta ten potrafi też być magiem, czarodziejem - zna siłę fascynacji, jest uwodzicielski. Często ofiarowuje czytelnikom swoiste magiczne zaklinania - zaklinania bardziej niż zaklęcia, bo są to poetyckie mito-fabularne obrzędy… - tak o twórczości poety pisze z kolei Piotr Matywiecki.

(kbp)